JADĘ W TATRY, A WAS ZOSTAWIAM W ALPACH.

Jest listopad i jak od kilku lat bywa, mamy spotkanie   
w Tatrach ze sporą grupą przyjaciół (około 40 osób)           z wielu zakątków Polski. W tym roku spotkamy się w pobliżu Zakopanego (Kościelisko) i będziemy razem przez 6 dni. Jedni będą chodzić po górach, inni, tak jak ja, podziwiać je   z dołu. Wieczorem będzie wspólne biesiadowanie, rozmowy oraz słuchanie śpiewu i gry na gitarze naszych kolegów. Uwielbiam te nasze spotkania :))).
Was na ten czas zapraszam w Alpy z moich majowych wakacji. Trochę mi przykro, że pogoda nie zawsze sprzyjała podziwianiu pięknych gór, co zresztą sami zobaczycie na zdjęciach. 
Chmury często prawie kładły się na góry,

i tylko przez moment pozwoliły zobaczyć szczyt  Mont Blanc.

Jadąc do Przełęczy Oberalp na wysokość 2046 m i patrząc na niebo

nie spodziewaliśmy się bezchmurnych widoków i tak niestety było.  

Tylko stację meteorologiczną było wyraźnie widać na tle śniegu :).

Przy Jeziorze Thun góry były widoczne, ale chmury były.

Tam też promienie słoneczne znalazły między chmurami dziurę i niesamowicie oświetliły jedną z gór.

W Dolinie Lauterbrunnen można było usiąść na krzesełku

 i podziwiać widoki.

Można było dojść do wodospadu,

albo podejść w górę i oglądać kolejne widoki.

W znanej miejscowości Zermatt, do której można dojechać tylko kolejką elektryczną (zakaz wjazdu samochodów) jest góra, którą oglądałam po raz trzeci i zawsze Matterhorn był na tle niebieskiego nieba.

Jadąc do Doliny Grindelwald, żeby zobaczyć najwyższe szczyty Alp z wysokości 1800 m, gdzieś po drodze spodobała mi się latarnia nad górami

oraz dom przy wodospadzie.

W Dolinie początkowo świeciło słońce i można było spojrzeć na góry, 

albo na coś innego.

Chyba za długo podziwiałam te domki, bo gdy spojrzałam ponownie na góry, to na nich były już chmury :(. 

Mogłam się tylko pocieszyć widokiem goryczki na łące, zamiast alpejskich czterotysięczników :(.

Mam nadzieję, że mimo nie zawsze niebieskiego nieba, ALPY Wam się spodobały :))).