POPATRZEĆ Z NIM NA GÓRY

 Pięć lat temu, 27 lipca, cudowny przyjaciel wielu ludzi, mój też oczywiście, alpinista i grotołaz zginął tragicznie. Jego zejście ze szczytu Mont Blanc było dla niego ostatnim spotkaniem z górami, które bardzo kochał. Aby pamięć o nim nie zaginęła,  wspaniała grupa ludzi postarała się o umieszczenie tablicy pamiątkowej z jego nazwiskiem na Tatrzańskim Cmentarzu Symbolicznym na Słowacji, który położony jest na zachodnich stokach Osterwy w Tatrach Wysokich na wysokości 1505 m npm. Znajduje się tam ponad 300 tablic upamiętniających ponad 400 ofiar gór różnej narodowości i 60 malowanych drewnianych krzyży. Umieszczono  tam motto : "Umarłym na pamiątkę, żywym ku przestrodze". Jeżeli chcecie więcej dowiedzieć o  tym miejscu podaję link do -> WIKIPEDII .
Pojechaliśmy tam grupą 27 osób ( z pewnością byłaby większa, gdyby nie okres urlopów ), aby spotkać się z nim "duchowo", popatrzeć na góry, i nie tylko, otaczające to miejsce. Było to już trzecie spotkanie z nim w tym miejscu.
Przyjechaliśmy w czwartek wieczorem, góry były piękne mimo tej pory dnia,

a za chwilę patrzyliśmy na księżyc w pełni.

W piątek spacerowaliśmy wokół Szczyrbskiego Jeziora i patrzyliśmy na góry i skocznię narciarską w pobliżu.

A w sobotę poszliśmy na spotkanie. Niestety chmury czasami nam nie pozwalały oglądać gór w całej ich wielkości.

A tu jakiś ciekawie wyrzeźbiony konar suchego drzewa

i kwiaty.

Na poniższym zdjęciu zauważyłam  po "wrzuceniu " zdjęć z aparatu do komputera dwóch wspinających się ( po lewej stronie ), więc ich przybliżyłam.

I jesteśmy. Jeden z krzyży 

i tablica naszego przyjaciela zamocowana na skale ( jest częściowo przykryta powiększoną ).

Pobyliśmy tu trochę, każdy z nas z pewnością przypominał sobie coś związanego z jego osobą. Nie rozmawialiśmy, milczeliśmy. 
Później zeszliśmy do Popradzkiego Stawu, który jest piękne położony wśród gór.

Zaczęło się poważnie chmurzyć i nawet grzmieć daleko, dlatego dość szybko schodziliśmy na dół. Jednak ta góra rzuciła  mi się w oczy, bo jej szczyt przypominał mi ruiny jakiegoś zamku.

No i popadało.

Spotkanie było wspaniałe, bo spotkaliśmy się nie tylko z Andrzejem, ale i ze sobą  oraz pięknym widokami.