MIĘDZY SIERPNIEM , A GRUDNIEM 2018 roku.

Nie jestem jeszcze całkowicie przekonana, czy już jestem gotowa do powrotu do świata blogowego. Boję się, że z moją aktywnością może być różnie. Nie wiem czy mam już tyle energii, aby często Was odwiedzać. Boję się, że jeszcze nie. Muszę jednak spróbować, aby się o przekonać jak będzie, tak myślę.
Dzisiaj pokażę Wam gdzie bywałam i co robiłam w okresie od sierpnia do grudnia z moimi dziećmi i przyjaciółmi. Na początku mieszkałam u Syna, było mnóstwo spraw do załatwiania, ale i były prawie codzienne spacery, aby uciec od siedzenia w domu i rozmyślania. Po jakimś czasie poza spacerami były wyjazdy jednodniowe i kilkudniowe i z dziećmi i z przyjaciółmi, którzy też chcieli mi zająć czas, abym nie została sama ze swoimi myślami.
Był Złoty Potok święto pstrąga. Pepa jednak wybrała patyk, a nie pstrąga :).

My jednak w tak uroczym miejscu jedliśmy pstrągi.

Były Kiełkowice na fermie strusi. 

Pogoda nie dopisała,

ale dopisały jaskółki.

Dwukrotnie był Szczyrk w mojej "budzie".

Poniżej efekt dymu z ogniska i promieni słońca :).

 Coś tam jeszcze kwitło i było smakołykiem :).

Były okolice Żarek.
Zalew Porajski,  spacer przy nim

  i zrywanie owoców róży.

Łutowiec, gdzie wnuczka próbowała wspinaczki.

Spacer od zamku w Mirowie

do zamku w Bobolicach.

Był Wrocław.

Młodsza wnuczka chciała zobaczyć Zoo, a szczególnie Afrykarium, gdzie można było podziwiać wodne zwierzęta z całej Afryki. Zdjęcia robiłam, ale nie bardzo mi wyszły niestety. Powiem jednak, że warto tam być, a szczególnie z dziećmi. Poza tym miejscem był i spacer po Zoo. Mnie szczególnie  podobały się pelikany  

i motyle.

Był i krótki spacer po Rynku, bo było już ciemno,zimno i byliśmy zmęczeni.

Kolejnym miejscem była Szklarska Poręba. Byłam, tam cztery dni z dużą grupą przyjaciół. To było coroczne  nasze spotkanie. Były "pogaduchy", ale były i spacery.
Przy  wodospadzie Kamieńczyka,

gdzie wrzosy ubrały buty :).

Do wodospadu Szklarki,

a przy nim spał sobie spokojnie :)

 Było też podziwianie jesiennych widoków.

Ostatnim wyjazdowym miejscem był Kraków.
4 grudnia miałam kontrolną wizytę w szpitalu. Z moim biodrem jest wszystko w porządku :))). Po wizycie pojechaliśmy na Rynek.  

Niestety pogoda nie dopisała, co chwilę padało i trudno było podziwiać świąteczne stragany. 

Myślę, że jedynie tulipanom deszcz nie przeszkadzał.

Poza wyjazdami za dość długą namową Córki i Syna miałam w mieszkaniu mały remont. Wiem, że chcieli mi zająć czas, a ponadto chcieli, żebym miała tak jak wcześniej chciałam, ale były problemy z realizacją. Miałam dużo obaw, myślałam,  że nie dam rady. Jednak przy ich dużej pomocy dałam radę, a w sumie to daliśmy radę. Teraz mam czyściutko i ładnie.

Ogródek był pod opieką wspaniałego sąsiada i nic złego się w nim nie stało. Jesienią coś tam zrobiłam, jednak wiosną będę miała jednak sporo pracy.

Teraz jestem z moją ukochaną Pepą

i jestem szczęśliwa, że jest. Ona zajmuję mi czas, mam do kogo mówić, upomina się o pieszczoty i chodzimy na spacery. Nie jestem sama ! Nie oznacza to, że córka i syn mnie nie odwiedzają, są i to dość często, ale na każdy dzień i każdą noc mam tylko ją. 

Ten rok się kończy, więc życzę wszystkim :

DZIĘKUJĘ I ŻYCZĘ.

Dziękuję serdecznie za wyrazy współczucia po stracie mojego Męża i za to, że byliście i zostaliście ze mną. Jestem i moje życie toczy się dalej, ale nie już takie jakie było :(.
Dziękuję za życzenia świąteczne. 
W tym roku wracam do Was, tak planuję,  a teraz wszystkim życzę :

ŚWIATEŁKO ŻYCIA MOJEGO MĘŻA ZGASŁO NAGLE 21 LIPCA 2018 ROKU.

WODA, PRZY WODZIE, W WODZIE I NA WODZIE.

Bardzo lubię holenderskie wiatraki i dlatego chciałam na moich wiosennych wakacjach w Holandii zobaczyć Kinderdijk. Są tam wiatraki zbudowane wzdłuż kanału w latach 1738-1740. Było ich ponad 40 i służyły do odpompowania nadmiaru wody do zbiorników wyżej położonych. Obecnie jest ich 19.

W tym domku stojącym przy wiatraku chętnie bym spędziła trochę czasu :).

Kocham morze i nie mogło się obyć bez zobaczenia go i pospacerowania po plaży. Pierwszym razem morze było spokojne. 

Kąpiących się ludzi było mało, a po plaży i na brzegu morza szalały psy. Mogą tam przybywać do 15 maja, później już nie.

Moja Pepa też w wodzie była,

a nawet zaczepiała takiego "olbrzyma".

Kolejnym razem nad morzem wiał silny wiatr i po raz pierwszy zobaczyłam  pianę morską w tak dużej ilości. 

Pepie ta drżąca pod wpływem wiatru piana nie bardzo odpowiadała

i wolała się na plaży bawić patykami.

Przy kanale w miejscowości Leiden stał rower pewno wyciągnięty z kanału, bo był oblepiony kamieniem.  

Dobrze, że samochód, którego kierowca chciał zaparkować chyba zbyt szybko, nie skończył tego manewru też w kanale.

W Delft po kanale pływał stateczek z turystami.

Ale nie on zwrócił moją uwagę, ale opona wisząca na na murze po lewej stronie, bo w niej było 

gniazdo łyski. Jako budulec użyty był też papier i folia.
Gdzieś tam po drodze podziwiałam kaczkę piżmową, 

czaple,

kaczą mamę ze swoimi dziećmi, 

no i oczywiście łabędzia. 

Myślę, że niektórzy z Was są pewno ciekawi, czy pomogły mi zabiegi fizjoterapeutyczne. Tak pomogły, kręgosłup w części której bolał, prawie nie boli i bardzo mało już utykam. Coś innego mi zaczęło dokuczać, ale nie będę Wam się użalać, bo to nic nie pomoże. Sama sobie z tym muszę dać radę. Powiem jednak, że nie mogę zbyt długo siedzieć, a więc przy komputerze też. Przykro, ale nie będę w związku z tym częstym gościem u Was. Mam nadzieję, że będziecie wyrozumiali i nie będziecie zapominać o mnie  :))).